ولایت فقیه

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل : .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 11 صفحه

قسمتی از متن .doc :

دانشگاه آزاد اسلامی- واحد طبس

عنوان تحقیق:

زیر نظر استاد محترم:

جناب آقای قریشی

گردآورنده:

ملیحه تدینی

رشته: کاردانی پیوسته حسابداری- بازرگانی

نیمسال تحصیلی 1383

فهرست مطالب

عنوان صفحه

پیشگفتار 1

لزوم مؤسسات اجرایی 2

احکام مالی 3

احکام دفاع ملی 5

ضرورت استمراری اجرای احکام 5

احکام احقاق حقوق، و احکام جزائی 6

شرایط زمامدار 7

شرایط زمامدار در دوره غیبت 8

ولایت فقیه 9

ولایت تکوینی 10

حکم سیاسی اسلام 10

مشخصات ظاهری و محتوی کتاب 12پیشگفتار

موضوع «ولایت فقیه» فرصتی است که راجع به بعضی امور و مسائل مربوط به آن صحبت شود. ولایت فقیه از موضوعاتی است که تصور آن موجب تصدیق می‌شود و چندان به برهان احتیاج ندارد. به این معنی که هر کس عقاید و احکام اسلامی راحتی اجمالا دریافته باشد چون به ولایت فقیه برسد و آن را به تصور آورد بی‌درنگ تصدیق خواهد کرد و آن را ضروری و بدیهی خواهد شناخت. این که امروز به ولایت فقیه چندان توجهی نمی‌شود و احتیاج به استدلال پیدا کرده علتش اوضاع اجتماعی مسلمانان عموما و حوزه‌های علمیه خصوصا می‌باشد. اوضاع اجتماعی ما مسلمانان و وضع حوز‌ه‌های علمیه ریشه تاریخی دارد.

لزوم مؤسسات اجرایی

مجموعه قانون، برای اصلاح جامعه کافی نیست. برای این که قانون مایه‌ی اصلاح و سعادت بشر شود به قوه اجرائیه و مجری احتیاج دارد. به همین جهت، خداوند متعال در کنا فرستادن یک مجموعه قانون- یعنی احکام شرع0 یک حکومت دستگاه اجرا و اراده مستقر کرده است.

رسول اکرم (ص) در رأس تشکیلات اجرایی و اداری جامعه مسلمانان قرار داشت. علاوه بر ابلاغ وحی و بیان و تفسیر عقاید و احکام و نظامات اسلام به اجرای احکام و برقراری نظامات اسلام همت گماشته بود تا دولت اسلام را به وجود آورد. در آن زمان، مثلا به بیان قانون جزا اکتفا نمی‌کرد بلکه در ضمن به اجرای آن می‌پرداخت، دست می‌برید، حد می‌زد و رحم می‌کرد. پس از رسول اکرم (ص) خلیفه همین وظیفه و مقام را دارد. رسول اکرم (ص) که خلیفه تعیین کرد فقط برای بیان عقاید و احکام نبود بلکه هم‌چنین برای اجرای احکام و تنفیذ قوانین بود. وظیفه اجرای احکام و برقراری نظامات اسلام بود که تعیین خلیفه را تا حدی مهم گردانیده بود که بدون آن پیغمبر اکرم «مبلغ رسالته» رسالت خویش را به